Kabuk çatlaklarını önlemenin 12 yolu

12 Mart 2019

Kalsiyumun kabuk yapısındaki ve sağlamlığındaki rolü aşikardır. Bu on iki tavsiye ile kalsiyumun etkin kullanımı ve kabuk problemlerini önlenmesi mümkündür.

Bir besin maddesi olan kalsiyum genellikle kabuk problemleri ile ilişkilendirilir. Yumurta kabuğunun % 94 oranında kalsiyum karbonat içermesi bu durumu açıklamaktadır. Bir yumurtanın kabuğu, 5-6 gramdır ve bunun 2 gramı saf kalsiyumdur. Kalsiyumun marjinal bir eksilme göstergesi tavuğun kemik bütünlüğünün bozulmasına engel olmak için ovulasyonun durması şeklinde seyreder. Kalsiyum alımının düştüğünün ilk göstergesi, çatlak yumurta sayılarında ani artış ve çok ince kabuklu yumurtalar oluşmasının gözlenmesidir. Bu tip problemler şekillendiğinde, gelişme sürecinin bir parçası olan kalsiyum alımı ve kullanımı aksar. Aşağıda sıralanmış bu on iki beslenme önerisi ile tavukların yeterli kalsiyum alması ve yüksek üretim seviyeleri ve kabuk sağlamlığı göstermeleri sağlanabilir.

1. Tavuk rasyonlarında kalsiyum oranı en az % 4 olmalıdır. Bu oran tavuğun yaşına ve beslenmeye yapılan yatırıma bağlıdır. Genellikle tavuklar yaşamlarına günlük en az 4 gram kalsiyum alımı ile başlar, hayat döngülerini 4.5 gr veya daha fazla miktarla bitirirler.

2. Yemlerdeki kalsiyum kaynağı genellikle orta boy ve büyük boy partiküller şeklindeki kalsiyum karbonattan (kireç taşı) oluşur ve rasyonda 50:50 oranında karışım şeklinde bulunur. Yumurtacı tavukların yaşının ilerlemesiyle kalsiyum gereksinimi artacağından büyük partikül oranı arttırılır.

3. Rasyonlara organik asit katılması, tavuklarda üretim siklusunun son döneminde kalsiyum emilimini artırabilir.

4. İstridye kabuğu ilavesi kireç taşı ile beslemeden kaynaklana sorunları hızla çözer. Bu besin takviyesi çok daha pahalıdır ancak, yüksek kalitesi sebebiyle tercih edilmektedir.

5. Tavuklar maksimum ve devam eden bir kabuk sağlamlığının sağlanması için özellikle akşamüzeri saatlerinde (yumurta kabuğu kalsifikasyonunun pik yaptığı zaman) yeterli kalsiyum almalıdırlar.

6. Rasyonda klorid seviyesi özellikle de yaz aylarında %0.4’ü geçmemelidir. Aşırı metabolik klorid alımı, tavuklarda karbonat üretimini deprese eder ve bu durum da, yumurta kalsifikasyonu esnasında kalsiyum karbonat formülasyonunu sekteye uğratır.

7. Tuzlu su aşırı tuz alımına katkı sağlar. Bu durumda da sodyum ve klorid alım seviyeleri kontrol altında tutulmalıdır.

8. Yemden ve sudan alınan toplam klorid alımı gereğinden fazla ise, tuz yerine başka bir sodyum bikarbonat kaynağı kullanılması uygun olur.

9. Aşırı fosfor alımı, kalsiyum emilimini azaltır. Total fosfor alımı bitirme rasyonunun %0.4’ünü geçmemelidir.

10. D vitamini kalsiyum emiliminin tamamlayıcısı olduğundan yeterli miktarda rasyona ilave edilmelidir. Bitirme rasyonuna kg başına en az 3000-4000 ünite ilave edilmesi çoğu zaman uygun olmaktadır. D vitaminini ilk integrali olan 25-OH-D3 (kalsidiol) tavuklarda kalsiyumun artmasında etkili olmaktadır.

11. Belirli mikotoksinlerin (zearelanone) rasyonlarda D vitaminini bağladığı bilinmektedir. D vitaminine su ilavesi akut faz mikotoksin kontaminasyonlarında tavsiye edilmektedir.

12. Büyük yumurtalar, küçüklere nazaran daha fazla kalsiyum içermez. Bir tavuğun yumurtladığı her büyüklükte yumurtada 2 gram kalsiyum bulunur. Sonuç olarak büyük yumurtaların yumurta kabuğu daha ince olmaktadır. Bu problemin, rasyonlara daha fazla kalsiyum ilavesi yapılmasıyla önüne geçilememektedir.

• Paylaş